Eerste bericht vanuit Hamresanden!!

Zoals jullie allemaal wel weten was het afgelopen week mijn aller, aller, aller laatste week!!!:(:(:( Wat aan de ene kant erg fijn is omdat ik dan aller eerst mijn halve familie weer zie, gewoon in Noorwegen. :D:D:D Aan de andere kant ook heel erg jammer is want het was een super familie waarin ik wel de eerste maanden mijn draai in moest vinden wat uiteindelijk goed gelukt is. Daardoor heb ik me er erg thuis gevoelt!!!

Maar natuurlijk is er ook nog wel wat gebeurt die laatste week al is dat niet het meest positieve van mijn hele verblijf. Na een hele leuke zondag en een goed begin van de maandag was het ’s avonds aan het eten 180 graden omgedraaid en was het een trieste bedoeling. Jens had die dag getraind met de paarden en dat is voor 1 paard niet goed afgelopen. Charisma (zo heet het paard) was naar 3 jaar blessureleed weer op de goede weg terug en zou donderdag weer eens aan een race meedoen. Tijdens de training merkte Jens dat het niet zo lekker ging en stopte daarom eerder. Toen hij thuis bleek wel dat er zeker iets niet klopte en dat 4 maanden van trainen voor niks waren geweest, haar oude blessure was, pling, weer terug en dus gelijk einde race-carriere van Charisma. By the way ze had chronische maag- en/of darmproblemen ik weet het niet precies waardoor het voelt alsof je zelf te veel hebt gegeten en daarna gelijk vol aan de bak moet zodat je van die hele pijnlijke steken krijgt in je zij. Ik moet er nog wel ff bij vertellen dat ze vorige week getraind had in Oslo ipv 1600 m te rennen ruim 3000 m heeft gerend door een miscommunicatie tussen Jens en de jockey, wat waarschijnlijk de das om heeft gedaan. Heel jammer maar iedereen wist dat het een keer terug kon komen.

De rest van de week was niet zo’n trieste bedoeling hoor!! De volgende 2 dagen verliepen gewoon prima en was de stemming weer beter in huis. Donderdag gingen Jens en ik naar Oslo voor een training met 2 paarden, dat betekende een hele lange reis (in totaal 7 uur onder weg) voor ruim een uur training. Woensdag werd ik al voor de keus gesteld de omheining schoonmaken of mee naar Oslo, nou die keus was niet moeilijk. :D:D:D:D Omdat ik Jens ook al had vertelt dat ie dat klusje maar lekker zelf uit mocht gaan voeren.
Maar wat doe ik zelf op zo’n laatste dag, zorgen dat ik 2 zwaar gekneusde vingers krijg wat aardig pijnlijk is. De hele 4 maanden gebeurd er vrijwel niks, op wat kleine dingetjes en veel blauwe plekken na tot op de laatste dag.
Hoe het precies gebeurde weet ik niet meer maar we wilden een paard uit de trailer halen eentje die een beetje fobisch is aangelegd dus in en uit gaat niet altijd soepel. Ik stond daar te wachten met een touw in mijn handen tot Jens alles had geopend en dan rent me dat paard toch in een keer eruit. Ik had alleen niet door dat het zo snel zou gaan en stond nog vrolijk met het touw in mijn handen en kon zelf niet zo snel reageren dus dat touw vloog met een noodgang door mijn handen achter het paard aan. Nou het deed vies pijn, normaal zakt zoiets wel na een half uurtje en kan ik er eigenlijk alles wel weer mee doen maar dit keer bleef de pijn en werd alles dik en stijf. Niet echt handig als je weet dat je nog allerlei taken moet uitvoeren. Ik was ook blij dat ik wist dat ik de volgende dag niet hoefde te werken want de vrijdag kwamen Esther, Frank, Natassja en Herald. Dus was het tijd om te wassen, alles weer te vinden in huis en in te pakken om ’s avonds alles ongeveer weer uit te pakken….PPFFFFF!!!

Want ja de vakantie is aangebroken. Dus kwamen ze me ophalen ze hadden het zelfs bijna in een keer gevonden!! Dus ik heb ze alles laten zien van alles vertelt, daarna hebben we nog ff rustig in het zonnetje gezeten en zitten kletsen met Jens tot een uur of 3. Daarna was het tijd om afscheid te nemen, heel jammer maar ik wist waar hun huis stond dus als ik in de buurt was moest maar eens langskomen…
Daarna met z’n allen in de auto gesprongen om naar Risor-city te gaan en daar even te laten kijken en rond te lopen. Om vervolgens onze weg te volgen richting Kristiansand, we hebben nog ff een pittstop gemaakt in Lillesand om iets te eten. Komen we aan bij een redelijk luxe hotel aan in onze Hawaii-kleren, nog maar de vraag of we worden toegelaten en ja hoor we konden hier wel een hapje eten. Het smaakte voortreffelijk. Eenmaal thuis ff alles rustig bekeken (het is vet luxe!!) en in orde gemaakt. Zuster Esther heeft mijn vingers ingetapet waardoor ik er nu helemaal niks meer mee kan maar waardoor ik er wel minder last van heb!!!

Ciao